აივნის შევიწროება საერთო სივრცეში ხომ არ არღვევს კანონმდებლობას?

ოჯახში ვცხოვრობთ, ცოლ-ქმარი ვართ, საქორწინო ქონების კანონი რას ამბობს - ბავშვებსაც უფლება აქვთ ანი?

ხშირად ითქმის, რომ ვისგანაც ყიდულობ, მან შეიძლება გაუკეთოს „მინდობა“ მაგ., რომ მე გავგივარცე გაყიდვა. ეს რა ფენომენია, კანონით ეს ტიპური გზაა თუ საფრთხილოა?

ბინების ან კერძო სახლების შეძენისას ხშირად ჩნდება კითხვა, როგორ დავიწყოთ საპროცედურო პროცესი. მინდა გავიგო, რა საბუთებია საჭირო, რა საფეხურების გავლა მიწევს, როგორ მოვიძიო სანდო პირი ან კომპანია, რომელიც გაყიდის ან დაგვაკავშირებს მესაკუთრესთან. ასევე მაინტერესებს, ბანკისგან იპოთეკური სესხი რომ ავიღო, რა პირობით გავაფორმო ხელშეკრულება, რომ იურიდიულად დაცული ვიყო და შემდგომში უსიამოვნებები არ შემექმნას?

როგორც უცხოელმა მოქალაქემ, მსურს სახლ-სოფლის ნაკვეთი შევიძინო. მსმენია, რომ საქართველოს კანონებით სასოფლო-სამეურნეო მიწის ყიდვა უცხოელებზე შეზღუდულია. როგორ მოვიქცე, რათა კანონი არ დავარღვიო და უსაფრთხოდ დავაგვირგვინო გარიგება?

შეიძლება წლებში წინ ჩემს ოჯახს ჩამოერთვა მიწა თუ სახლი. მაინტერესებს, დღეს თუ შეიძლება სამართლებრივად დავამტკიცო, რომ ჩვენი იყო და დავიბრუნო?

ხშირად ბინათმესაკუთრეთა ამხანაგობა აკონტროლებს საერთო ფართებს, ლიფტის მასალა, დასუფთავება etc. თუ სახლში პრობლემებია, როგორ დავრწმუნდე, რომ კარგად ფუნქციონირებს ეს ორგანო?

ბინაში ყოფნისას შევნიშნე, კონსტრუქციული დეფექტი აქვს – ნესტი, ბზარი. გამყიდველმა ასეთი რამ არ უხსენებია. კანონით რას ვშვრებით, შეგვიძლია მოვითხოვოთ თანხის დაბრუნება ან სხვა კომპენსაცია?

ხანდახან ვთანხმდებით ზეპირსიტყვიერად, რომ ნაკვეთს გამოვიყენებ, უცებ გამყიდველი ამბობს, 'გადაბრუნდა საქმე'. სასამართლოს გზით შეიძლება მოვითხოვო, რომ მან გაყიდოს?

ხანდახან ამბობენ „ერთობლივი 공동 საკუთრება“ ან „თანამესაკუთრეობა“. იურიდიულად რა სხვაობაა, რა უფლებები მაქვს, თუ მე და ჩემმა ნათესავმა ვიყიდეთ ერთად?