ყოველთვის უნდა დავაგეგმარო სადაო საკითხების გადაწყვეტა საქართველოს სასამართლოში?

ვისურვებდით უცხოელ პარტნიორთან Joint Venture-ის ხელშეკრულების დადებას, სადაც განისაზღვროს, ვინ რა თანხას დებს, ვინ მართავს, როგორ ვინაწილებთ მოგებას. რა უნდა გავითვალისწინოთ?

ბიზნესში ზოგჯერ კონფიდენციალურობის გამო უპირატესობას ანიჭებენ ზეპირ მოლაპარაკებებს, მაგრამ მაწუხებს, რომ ეს შეიძლება სამართლებრივად არ იყოს სტაბილური. როგორია წესი საქართველოში?

საგარეო ვაჭრობაში ხშირად გვხვდება ინკოტერმსის პირობები (FOB, CIF და სხვა). მაინტერესებს, მაქვს თუ არა კანონიერი უფლება, ქართულ ხელშეკრულებაში ჩავწერო ინკოტერმსის წესები და ეს თუ საკმარისია უფლებამოსილებების გასაზღვრად?

ბიზნეს საქმიანობაში, როდესაც სავაჭრო ხელშეკრულებას ვაფორმებ, მინდა ვიცოდე, რა ძირითადი მოთხოვნები და ფორმალური წესებია გათვალისწინებული საქართველოს კანონმდებლობით, რათა შემდეგში რაიმე ხარვეზი არ გამიჩნდეს. ვიტყოდი, რომ მნიშვნელოვანია, ყველა დეტალი ცალსახად იყოს გაწერილი, იმ რომელი მხარეც რა ვალდებულებას იღებს. ასევე მაინტერესებს, საჭიროა თუ არა ნოტარიული დამოწმება, ან რაიმე სხვა სპეციალური რეგისტრაცია?

ვიძლევი კრედიტს ჩემი მომწოდებლისთვის, რომ ახალი პროდუქცია აწარმოოს და შემდეგ მომიწოდოს. მინდა დავაზღვიო, რომ სხვაგან არ გაყიდის. შეუძლია ასეთი შეზღუდვა დავწერო?

სადისტრიბუციოც ორ სუბიექტს ვგზავნი, ხანდახან იტყვის გადამზიდი, რომ დაიკარგა, ან დაზიანდა. ხელშეკრულებით რას ვაწესებ?

გვაქვს საკმაოდ დიდი თანხაზე საკითხი, სასამართლოში წასვლას ვფიქრობ. მაგრამ მეორე მხარე მედიაციას მთავაზობს. თუ რისკი არ არის, რომ დავკარგავ ან დრო გამეწელება?

თუ კონკრეტული საქონელი საფრთხეს შეიცავს (საკვები, ქიმია), მინდა ხელი შევკრიფო, რომ მიმწოდებელმა წარმოადგინოს უსაფრთხოების სერტიფიკატი. ეს მართლზომიერია?

თუ ვიმწოდებ საქონელს отсрочка გადახდით და მსურს, პროცენტი დავაწესო სახდელად, ეს განიხილება თუ არა საპროცენტო სესხად? უნდა დავიცვა თუ არა საფინანსო ორგანიზაციის ლიცენზია?