ყოველთვის უნდა დავაგეგმარო სადაო საკითხების გადაწყვეტა საქართველოს სასამართლოში?

სადისტრიბუციოც ორ სუბიექტს ვგზავნი, ხანდახან იტყვის გადამზიდი, რომ დაიკარგა, ან დაზიანდა. ხელშეკრულებით რას ვაწესებ?

მე და ჩემმა კონკურენტმა ვიფიქრეთ, რომ ბაზარზე ფასს მივაყინავთ, რომ მრეწველობის სტაბილურობა შევინარჩუნოთ. ეს არღვევს თუ არა ანტიმონოპოლიურ კანონმდებლობას?

თუ ხელშეკრულებით ვალდებულია, რომ მომწოდებელმა საფასურის ნაწილ-ნაწილ მიღებისას გააგზავნოს საქონელი, ხოლო მყიდველი დროში გვიანდება, შეიძლება მომწოდებელმა შეაჩეროს ეს მიწოდება?

ბიზნეს საქმიანობაში, როდესაც სავაჭრო ხელშეკრულებას ვაფორმებ, მინდა ვიცოდე, რა ძირითადი მოთხოვნები და ფორმალური წესებია გათვალისწინებული საქართველოს კანონმდებლობით, რათა შემდეგში რაიმე ხარვეზი არ გამიჩნდეს. ვიტყოდი, რომ მნიშვნელოვანია, ყველა დეტალი ცალსახად იყოს გაწერილი, იმ რომელი მხარეც რა ვალდებულებას იღებს. ასევე მაინტერესებს, საჭიროა თუ არა ნოტარიული დამოწმება, ან რაიმე სხვა სპეციალური რეგისტრაცია?

ბიზნესში ზოგჯერ კონფიდენციალურობის გამო უპირატესობას ანიჭებენ ზეპირ მოლაპარაკებებს, მაგრამ მაწუხებს, რომ ეს შეიძლება სამართლებრივად არ იყოს სტაბილური. როგორია წესი საქართველოში?

ჩემს კომპანიას სურს მონაწილეობა სახელმწიფო შესყიდვაზე, მინდა შევთანხმდე სხვა პრეტენდენტთან, რომ ერთი ფასი დავდოთ. ეს სისხლის სამართლის ჩარჩოებში ხომ არ მოხვდება?

როდესაც სავაჭრო ხელშეკრულებას ვაფორმებ, მსურს ვიცოდე, როგორია მხარეთა პასუხისმგებლობა ხელშეკრულების ძირითადი პირობების დარღვევის შემთხვევაში. მაგალითად, თუ მომწოდებელი დროულად არ აწვდის საქონელს, ან მის ხარისხს თათბირის გარეშე ცვლის, ან თუ მყიდველი ვადაში ვერ იხდის, რა სანქციები შეიძლება დაყენდეს?

სავაჭრო სამართალში გვინდა მივამართოთ ევროპულ პრეცედენტს, მაგალითად ევროპული სასამართლოს გადაწყვეტილებებს. ქართული სასამართლო მიიღებს თუ არა მხედველობაში?

მივმართავ სასამართლოს, მოვითხოვ ყადაღის დადებას მოპასუხის სასაქონლო მარაგზე, რომ შემდეგ გაყიდვის საშუალებას არ ჰქონდეს. ეს რა პირობებითაა შესაძლებელი?