აქვს თუ არა მხარეს უფლება, რომ იყენებდეს ხელშეკრულებიდან გაყვანის საშუალებას უბრალოდ ეკონომიური სირთულეების გამო?

თუ შეიცვალა ჩემი მისამართი, ან რამდენიმე პარტნიორი შევიდა/გასვლა მოხდა, უნდა წავიდე რეესტრში ახლიდან თუ გავაგრძელო ძველი ჩანაწერით?

ბიზნეს საქმიანობაში, როდესაც სავაჭრო ხელშეკრულებას ვაფორმებ, მინდა ვიცოდე, რა ძირითადი მოთხოვნები და ფორმალური წესებია გათვალისწინებული საქართველოს კანონმდებლობით, რათა შემდეგში რაიმე ხარვეზი არ გამიჩნდეს. ვიტყოდი, რომ მნიშვნელოვანია, ყველა დეტალი ცალსახად იყოს გაწერილი, იმ რომელი მხარეც რა ვალდებულებას იღებს. ასევე მაინტერესებს, საჭიროა თუ არა ნოტარიული დამოწმება, ან რაიმე სხვა სპეციალური რეგისტრაცია?

კომერციული თვალი მაქვს ერთ სახელმწიფო ქონებაზე, რომელიც გამოდის საპრივატიზაციო აუქციონში. მაინტერესებს, მესაჭიროება თუ არა სპეციალური ლიცენზია, თავდაპირველი საკაპიტალო გარანტია და როგორია მინიმალური მოთხოვნა?

მეორე მხარე ამბობს, რომ დირექციაში მხოლოდ A პირს ჰქონდა ხელმოწერის უფლება, მაგრამ ხელშეკრულება B-მა მომართა. კანონი ანულირებს ასეთი გარიგებას?

სავაჭრო სამართალში გვინდა მივამართოთ ევროპულ პრეცედენტს, მაგალითად ევროპული სასამართლოს გადაწყვეტილებებს. ქართული სასამართლო მიიღებს თუ არა მხედველობაში?

მარტო სასამართლო იქნება უფრო მყარი, მაგრამ ზოგი ამბობს, მედიაცია უფრო სწარაფი და იაფიაო. რა უპირატესობა აქვს ამას სავაჭრო ურთიერთობებში?

ბიზნესში ზოგჯერ კონფიდენციალურობის გამო უპირატესობას ანიჭებენ ზეპირ მოლაპარაკებებს, მაგრამ მაწუხებს, რომ ეს შეიძლება სამართლებრივად არ იყოს სტაბილური. როგორია წესი საქართველოში?

მე და ჩემმა კონკურენტმა ვიფიქრეთ, რომ ბაზარზე ფასს მივაყინავთ, რომ მრეწველობის სტაბილურობა შევინარჩუნოთ. ეს არღვევს თუ არა ანტიმონოპოლიურ კანონმდებლობას?