რა უნდა გავაკეთო, თუ ჩემი ტვირთი საბაჟოზე შევიდა დაპატიმრებაში?

გასამგზავრებლად გამოგზავნილი ავტობუსი, სატვირთო მანქანა თუ სხვა ავტომანქანა უნდა იყოს ტექნიკურად გამართული, რათა თავიდან აიცილოს ავტოსაგზაო შემთხვევები, დაგვიანებები და ტვირთის დაზიანება. კანონმდებლობა მოითხოვს პერიოდულ ტექნიკურ ინსპექტირებას. ამის უგულებელყოფა იწვევს ჯარიმებს და პასუხისმგებლობის გაზრდას.

საერთაშორისო გადაზიდვებში საბაჟო პროცედურა შეიძლება დაეკისროს როგორც დამკვეთს, ასევე გადამზიდველს, ეს დამოკიდებულია იმაზე, როგორ განისაზღვრება ხელშეკრულება და Incoterms პირობები (მაგ. EXW, FOB, CIF, DDP...). თუ წერია, რომ გადამზიდველი უზრუნველყოფს საბაჟო პროცედურებს, მაშინ ის აგებს პასუხს შესაბამის დოკუმენტაციაზე.

სატრანსპორტო ხელშეკრულება განსაზღვრავს მხარეთა ვალდებულებებსა და პასუხისმგებლობას ტვირთის ან მგზავრის უსაფრთხო გადაყვანის პროცესში. თუ ხელშეკრულება სწორად არ არის გაფორმებული, შეიძლება წარმოიქმნას უთანხმოებები ან გაუგებრობები საფასურის, პასუხისმგებლობისა და სხვა მნიშვნელოვანი პირობების გარშემო, რაც საბოლოოდ გამოიწვევს ხანგრძლივ დავებს ან ფინანსურ ზარალს. ამიტომ, აუცილებელია ხელშეკრულების დეტალური განხილვა, რათა ორივე მხარეს ჰქონდეს მკაფიო წარმოდგენა პირობებზე.

ზოგჯერ დამკვეთი მიაწვდის არაზუსტ ან დაუმთავრებელ მონაცემებს ტვირთის წონის, ზომის, სახიფათო თვისებების შესახებ. ეს იწვევს პრობლემებს კონტროლისა და უსაფრთხოებისთვის. თუ გადამზიდველმა ასეთ მონაცემებზე დაყრდნობით ააწყო ლოგისტიკა და მოხდა ინციდენტი, დამკვეთი შეიძლება გახდეს პასუხისმგებელი.

თუ კომპანიონის ბიზნესი არის საკურიერო მომსახურება, შეიძლება ხშირად შეგხვდეთ მომხმარებელი, რომელიც ამბობს, რომ ამანათი ფეხში დაუსვეს, ან დაგვიანებით მიუტანეს. კომპანიის ინტერესია, ხელშეკრულებაში მკაფიოდ ეწეროს დროის შუალედი, პასუხისმგებლობის ლიმიტი და გამონაკლისები (მაგ. გარე მიზეზები).

თუ ტვირთი დაზიანებული ჩამოვიდა, დამკვეთმა დაუყონებლივ უნდა შეამოწმოს და პრეტენზია დადოს. კონვენციების მიხედვით სხვადასხვა ვადებია: CMR-ში — 7 დღეში (თუ მალევე არ ეტყობა, ე.წ. hidden damage — 14 დღეში), საზღვაოში — შეიძლება 3 დღე. ეს ვადები მნიშვნელოვანია, რადგან დროის გასვლის შემდეგ შეიძლება გადამზიდველმა უარი თქვას ანაზღაურებაზე.

ზოგჯერ ტვირთი ზიანდება გადაზიდვისას იმიტომ, რომ დამკვეთმა არ მიიღო სათანადო ზომები მისივე პროდუქტების შესაფუთად. თუ დადგინდება, რომ ზიანი მხოლოდ არასათანადო შეფუთვის ბრალია, გადამზიდველი პასუხისმგებლობას არ დაექვემდებარება. შესაბამისად, დოკუმენტებში უნდა იყოს მითითებული, ვისი ვალდებულება იყო შეფუთვა და რა სტანდარტებით.

საჰაერო გადაზიდვაზე ხელშეკრულებისას (მაგ. ტვირთის ან მგზავრის) მნიშვნელოვან როლს თამაშობს ბილეთი ან საჰაერო კონოსამენტი, სადაც მითითებულია გამყვანი ავიაკომპანია, რეისი, ტვირთის ან მგზავრთა ინფორმაცია. ასევე უნდა იქნას გათვალისწინებული მონრეალის ან ვარშავას კონვენციები, თუ საერთაშორისო ფრენას ეხება. გარდა ამისა, უნდა განისაზღვროს სადავო საკითხების სასამართლო ალტერნატივა.

საშიში ტვირთები მოითხოვს სპეციალურ დაშვებას, შეფუთვას, ეტიკეტირებასა და ტრანსპორტირების წესებს, რომლებიც განსაზღვრულია ADR (სახმელეთო კონვენცია), IMDG Code (საზღვაო), ICAO/IATA (საჰაერო). მკაცრად კონტროლდება, ვინ იღებს ასეთ ტვირთს, როგორ ეცნობა საფრთხის კლასს, როგორია დაშვების დოკუმენტები.